Toevluchtsoord van Francisco Pizarro, Henry Morgan of Paul Gauguin, het kleine Panamese eiland is vandaag de dag een strandparadijs op een half uur varen van de hoofdstad

Het kleine Panamese eiland Taboga is niet alleen beroemd om zijn schoonheid, maar ook omdat het een rol heeft gespeeld in een aantal van de belangrijkste hoofdstukken in de geschiedenis van Amerika. Het dankt zijn belang aan een geologisch ongeluk: de kust van Panama City, de eerste Spaanse nederzetting aan de Stille Oceaan, gesticht door Pedrarias Dávila in 1519, heeft weinig diepgang, dus ontdekkingsreizigers die per boot wilden komen of vertrekken, moesten naar dit eiland van ongeveer 12 vierkante kilometer, 20 kilometer van het vasteland, waar grotere schepen konden aanmeren.

De veroveraars Francisco Pizarro en Diego de Almagro maakten het tot hun operationele basis in de jaren 1520. Vanaf hier organiseerden ze de eerste expedities om de kust van wat later bekend zou worden als Zuid-Amerika te verkennen op wankele houten boten waarin ze 30 of 40 mannen pasten.

De toerist die vandaag het eiland bezoekt, waarvoor hij slechts ongeveer 25 dollar nodig heeft - 5 voor de Uber die vanuit het historische centrum van Panama naar het eiland Perico brengt, en 20 voor de veerboot die elk uur de heen en terugreis maakt naar Taboga in ongeveer 30 minuten -, kan nog steeds op de plek komen waar Pizarro sliep de nacht voordat hij begon met de verovering van Peru, momenteel bezet door een lelijk geel bakstenen huis. Op minder dan 300 meter afstand ligt de kerk van San Pedro, waar de veroveraars baden en communiceerden voordat ze aan boord gingen.
 
Het eerste huis is gelegen in de straat Francisco Pizarro en de kerk aan het einde van de straat Diego de Almagro, de twee belangrijkste assen van dit eiland waar geen sprake is van zwarte legende, iets tamelijk ongebruikelijk in een land als Panama, dat, Ondanks de excessen die ze hebben gepleegd op de oorspronkelijke veroverende bevolking zoals Pedrarias Dávila of Gonzalo de Badajoz, heeft als nationale held de ontdekker in 1513 van de Stille Oceaan, Vasco Núñez de Balboa. Hij noemt de nationale munt, de haven en de belangrijkste laan van de hoofdstad van het land.
 
Precies tussen de straten Almagro en Pizarro zijn er een half dozijn hotels die toeristen in staat stellen om te overnachten in Taboga. Je kunt kiezen tussen de luxe van Villa Caprichosa, ingericht alsof het een Rococopaleis uit 18e-eeuws Frankrijk is, met suites met een privézwembad voor 200 euro per nacht, zelfs het meest prozaïsche Mundi Hotel of Inn Cerrito Tropical, waarvan de kamers zweven 50 euro. In elk van hen is het belangrijkste om een kamer te verzekeren met uitzicht op de Baai van Taboga en de tijd te herinneren toen dit eiland een verplichte stop was op de belangrijkste route van de Spaanse Rijk.
 
Kapersdoel
Geconsolideerde Spaanse expansie in Zuid-Amerika, dit eiland werd een noodzakelijke tussenstop voor reizigers die de Atlantische Oceaan overstaken vanuit Sevilla. Ze gingen aan land in de Caribische haven van Portobelo en staken de landengte van Panama over op weg naar Cruces, te paard, te voet of per boot, tot ze Panama City bereikten, waar kano's hen naar de galjoenen leidden die hen in Taboga opwachtten om aan de laatste reis van de reis naar Peru te beginnen, het machtigste onderkoninkrijk samen met Mexico van de Spaanse domeinen in Amerika.
Precies deze welvaart maakte van Taboga het doelwit van de belangrijkste piraten van de zeventiende en achttiende eeuw. De Engelsman Henry Morgan viel het eiland aan nadat hij Panama City had verwoest in 1671, terwijl Richard Hawkins of William Dampier zijn bronnen benutten om aguada te maken, terwijl ze op de loer lagen voor de Spaanse vloten. De laatste van deze Engelse zeelieden die haar aanviel was kapitein John Illingworth, die, in 1819, na het verliezen van zijn baan in de Britse Koninklijke Marine aan het einde van de Napoleontische oorlogen, zichzelf ten dienste stelde van de Spaans-Amerikaanse opstandelingen, waardoor hij veel van de oorspronkelijke gebouwen vernietigde, hoewel hij zich moest terugtrekken vanwege de tegenstand van de bevolking.
 
Na de onafhankelijkheidsverklaring van Panama in 1821 was dit eiland een van de weinige Spaanse bolwerken op het halfrond. In 1824, 300 jaar na de aankomst van de eerste veroveraars, moesten de laatste soldaten die er woonden de Stille Oceaan oversteken naar de Filipijnen, aan boord van de fregat Santander, aangezien in heel Zuid-Amerika er geen enkele haven in handen was van het realistische leger.

Een illustere gast
Met het verdwijnen van het Spaanse Rijk zou Taboga zijn pracht pas herstellen in de jaren 1850, tijdens de goldrush in Californië, toen het werd bezocht door een paar jaar later de held van de Burgeroorlog en de achttiende president van de Verenigde Staten, Ulysses S Grant. Maar bovenal was het vanaf 1880, toen de Franse ingenieur Ferdinand de Lesseps het als een rust- en recreatieoord voor de werknemers van het Panamakanaal gebruikte, een van de grootste technische werken in de geschiedenis. Deze situatie veroorzaakte in de zomer van 1886 de teleurstelling van een van zijn meest illustere gasten, de schilder Paul Gauguin, die hoopte een onbewoond eiland te bereiken waar hij zijn ongerepte paradijzen zou kunnen schilderen, vervreemd van de beschaving en in plaats daarvan vond dat het vol zat met werknemers van het kanaal, toeristen en met prijzen door de wolken.
 
Vandaag is Taboga, ook wel Isla de las Flores genoemd vanwege de weelderige tropische vegetatie, een van de favoriete recreatieplekken voor Panamezen, weg van de drukte van de hoofdstad. Op het strand van La Restinga, nabij de pier, is het mogelijk om te genieten van wat vleesspiezen, een rijst met zeevruchten of een papajasap terwijl je de kleine baai bewondert waar Spaanse veroveraars en Engelse piraten ooit heen voeren. Toeristen die liever lichamelijke oefeningen doen, kunnen de drie kilometer lange weg omhoog lopen naar Cerro de la Cruz, vanaf wiens top je niet alleen San Pedro en de Baai van Taboga kunt zien, maar ook de stad Panama zelf.