Patronato de Panama Viejo zaprosił artystów z Ameryki Łacińskiej do wystawienia dzieła, które odnosi się do Panama Viejo w jego wielorakich percepcjach. Cykl rozpoczął Fernando Toledo

Fernando Toledo po raz pierwszy przyjechał do Panamy w 1986 roku. Miasto Panama było wtedy bardzo inne niż dzisiaj. 'Pamiętam, jak chodziłeś tam, gdzie była statua Roosevelta (obecnie znajduje się rondo San Miguelito) i stamtąd spoglądałem na Zatokę Panamy. W 1991 roku artysta osiedlił się w Panamie i od tego czasu obserwuje, jak zmienia się miasto Panama. 'Mieszkam w Chanis i za każdym razem, gdy przechodziłem obok, widziałem samotną wieżę, potem zacząłem zauważać budynki z tyłu.
 
I oczywiście, przez tyle lat życia tutaj, widziałem, jak krajobraz miasta się zmieniał,' szczegółowo opowiada w wywiadzie dla La Estrella de Panamá. Ta idea zainspirowała pracę Ikony (akryl i węgiel na płótnie), która była częścią wystawy Oblężone Krajobrazy oraz rysunków, które artysta przedstawił w Muzeum Sztuki Współczesnej w 2014 roku i od 29 listopada znajduje się w holu Muzeum Plaza Mayor Samuel Lewis García de Paredes na terenie archeologicznym Panama Viejo. 'To jak projekcja starej Panamy w kierunku nowoczesności miasta,' mówi Toledo.
 
W pracy wyróżnia się zatoka (lilia wodna), z której wyłania się wiele budynków jak pręcik. Ta zatoka z kolei pochodzi z kwadratowej struktury, która reprezentuje wieżę naszego starożytnego miasta. 'Ten cały boom na nieruchomości wygenerował ten nowy krajowy kwiat, który zastępuje kwiat Ducha Świętego, ta zatoka, z której wyłaniają się wszystkie te budynki,' tłumaczy. 'Bardzo interesujące było przyniesienie sztuki współczesnej na teren archeologiczny Panama Viejo i zaproszenie do innych wypowiedzi, innych punktów widzenia, dlatego Panama Viejo w artystycznym spojrzeniu,' wyjaśnia Silvia Estará, dyrektor wykonawcza Komisji 500 lat Patronato Panamá Viejo.
 
W tym przypadku praca ma przyciągnąć uwagę na konsekwencje wielu konstrukcji i niewłaściwego rozwoju, jakiego doświadczyło nasze miasto. 'Wykonałem tę pracę, aby pokazać, jak ten boom na nieruchomości niszczył wiele przestrzeni publicznych, terenów zielonych, i do tej pory nadal to robi,' twierdzi Toledo.
 
Cztery lata po prezentacji swojego eksponatu, nie zaszły żadne istotne zmiany w rozwoju Panamy. 'Nadal dużo budują, niekoniecznie budynki, ale inne prace związane z infrastrukturą, które bardzo dotknęły naturę. Oczywiście rozwój wymaga wzrostu i rozwoju, ale niestety nie odbywa się to z odpowiednią świadomością, z odpowiednim porządkiem, z poszanowaniem obowiązujących norm,' mówi. Dla Toledo ten rozwój oznacza 'prywatyzację horyzontu, krajobrazu'.
 
Jednak szarość węgla, którą reprezentuje ta zaatakowana i umierająca natura, nie zajmuje całkowicie jego prac, ponieważ 'nie wszystko jest szare, nadchodzi kolor, ponieważ kolor tropików, kolor Panamy, jest bardzo przyjemny.
 
Istnieje nadzieja, zawsze są rzeczy, które są poprawiane, są rzeczy, które są ulepszane, są rzeczy, które już nie są robione,' mówi. Toledo przyznaje, że dzięki budowlom zostały podjęte ważne inicjatywy społeczne, ale niestety 'to złe rzeczy są bardziej zauważalne'.
 
Na fakt, że jego praca ozdabia hall Plaza Mayor, artysta zapewnia, że jest to jak znalezienie idealnego miejsca dla pracy.